Rozdział: 112

Kilkanaście minut później, Wenuri wraz z rodziną dotarli do domu Miroiego, po otrzymaniu zaproszenia weszli i udali się do ogrodu, napotykając tam trenujących Miroiego oraz Rockiego.

TH:Cześć, Rocky!

RW:Cześć. (odparł niechętnie)

MW:Cześć Wenuri, Orika

OH:Cześć.

WH:Widzę że trenujesz swojego syna, i tak to nic nie da bo w porównaniu z Tarinem, nie ma szans.

MW:Nie dowiemy się, dopóki tego nie zobaczymy.

WH:Czyli twierdzisz że twój syn jest lepszy od mojego?

MW:W pewnym sensie tak.

WH:Może o tym zadecyduję walka.

MW:Co chcesz się bić?

WH:Tak, Ja oraz Tarin przeciwko tobie oraz Rockiemu.

MW:Z miłą chęcią.

OH:Przestańcie! Jeżeli myślicie że pozwolę wam na walkę dziś i tutaj, to jesteście w błędzie. Przyszliśmy tu by zjeść i porozmawiać w przyjaznej atmosferze, a nie walczyć.

Miroi oraz Wenuri już nic nie powiedzieli.

KW:Dobra, wszystko jest gotowe możecie zasiadać.

Tym czasem do ziemi zbliżał się jeden ze żołnierzy Zira, Miroi oraz reszta zaczęli wyczuwać jego energie.

KW:Co się stało, kochanie?

MW:Wenuri ty też wyczuwasz tą silną energie?

WH:Taa.

OH:Chwila, o czym wy mówicie?

RW:Co to za niesamowita energia?

TH:Nie mam pojęcia.

MW:Lepiej to sprawdźmy

WH:Jasne.

Miroi oraz Wenuri udali się w kierunku w tej energii. Tajemniczy mały spodek kosmiczny wylądował parę kilometrów od miejsca, w którym bawił się Ikari. Chłopiec będąc ciekawy co to , natychmiast do niego podszedł. Gdy podszedł na tyle blisko że mógł widzieć go, spostrzegł stojącą przed spodkiem jakąś dobrze zbudowaną postać (miała niebieski kolor skóry, czerwone oczy, ubrany w jakąś zbroję) Chłopiec widząc go był trochę przerażony, więc postanowił jak najszybciej oddalić się z tego miejsca. Niestety Router go wyczuł i momentalnie pojawił się przed nim. Ikari był coraz bardziej przerażony, nie wiedział co ma zrobić. Kiedy obcy miał zadać chłopakowi cios, Miroi chwycił go za rękę i posłał i kopniakiem posłał go kilka metrów dalej.

IW:Tato.

MW:Wszystko w porządku?

IW:Tak.