Warinfinicon: Rozdział 13

Miroi wpadając w furie po śmierci Natana, uwolnił skrywaną w sobie moc, nie czekając na nic od razu rzucił się na przywódce napastników, ten uniknął jego ataku odskakując w bok, następnie wystrzelił w stronę Miroiego kilka pocisków energii. Miroi bez najmniejszego problemu je odbił, w tym czasie przed nim pojawił się przywódca napastników próbując go zaatakować, ale Miroi chwycił jego rękę.

-N...nie to niemożliwe.

Następnie zacisnął pięść i walnął go w twarz, posyłając na drugi koniec sali, nie czekając na nic od razu rzucił się na przeciwnika.

-Kazushi-sama miał rację, trzeba było zabić tego chłopaka nim uwolnił swoją prawdziwą moc.

Miroi w ułamku sekundy podbiegł do swojego przeciwnika i chwycił go za szyję, po czym zaczął ściskać coraz to mocniej, aż w końcu zgniótł ją. Kiedy napastnik padł martwy na ziemi, otaczająca Miroiego fioletowa aura zniknęła, a źrenice ponownie się pojawiły, po chwili Miroi padł na kolano.

KR:Miroi, wszystko w porządku?

MW:Tak.

WH:Co to była za moc?

MW:O czym ty mówisz?

WH:Jak to o czym, o tej fioletowej aurze która cię otaczała?

KR:Nic nie pamiętasz?

MW:Nie za bardzo.

WH:Powinniśmy już wracać, wezmę na siebie ciało Natana.

MW:Dobrze gh....

Miroi próbował wstać, ale ból w prawej nodze mu to uniemożliwiał.

KR:Co jest?

MW:Noga mnie coś zaczęła boleć i nie mogę się ruszyć.

KR:Ehh...

MW:Karina, co ty wyprawiasz?

KR:Skoro nie możesz iść o własnych siłach, to ktoś musi cie zanieść. (odparła chwytając Miroiego pod ramię)

MW:Jednak jak chcesz to potrafisz być miła.

KR:Tylko się nie przyzwyczajaj za bardzo, robię to ten jeden jedyny raz.

MW:Jasne.

WH:Pośpieszcie się.

-Idziemy przecież (odparli oboje)

I tak cała trójka zaczęła wracać do miasta.