Warinfinicon: Rozdział 92

Tymczasem na planecie Kioshina.

Kio:Dobra Miroi, twój trening dobiegł końca.

MW:Naprawdę już? Nie czuje jakoś zbytniej różnicy.

Kio:Wystarczy że uwolnisz swoją energie.

MW:Dobra....

Kio:Czekaj czekaj, nie rób tego tutaj.

MW:Co, dlaczego?

Kio:Ponieważ twoje energia jest tak potężna, że może zniszczyć moją planetę.

MW:Serio?

Kio:Tak, dlatego pamiętaj by używać jej z rozwagą.

MW:Rozumiem, teraz pośpiesz się i mnie ożyw.

Kio:W porządku, ale zanim to zrobię to jest ktoś z kim powinieneś porozmawiać.

MW:Kto taki?

Kio:Chodź pokażę ci.

Kioshi zaprowadził Miroiego przed kogoś, kogo się nie spodziewał, tym kim był jego mistrz Karai.

MW:Staruszku. (powiedział a do jego oczów zaczęły napływać łzy)

K:Ależ żeś wyrósł.

MW:Przepraszam, przepraszam że walcząc za mnie zginąłeś.

K:Nie przepraszaj, to był mój wybór, poza tym widziałem jak silny się stałeś, jestem z ciebie dumy.

Po za tym to nie wszyscy, pamiętasz swojego przyjaciela?

N:Minęło sporo czasu, Miroi.

MW:Natan?

N:Zanim coś powiesz, to nie wiń się za tamto zdarzenie, to ja dokonałem wyboru.

MW:Wiem, ciesze się że chodź na chwile było nam dane się spotkać.

N:Daj czadu temu twojemu sobowtórowi.

MW:Ma się rozumieć.

Kio:Zanim wrócisz na ziemie, jest jeszcze jedna osoba, która chciałaby cię zobaczyć

Kioshi zaprowadził Miroiego, przed kogoś kogo się nie spodziewał, a tym kimś był jego ojciec.

GW:Witaj

MW:Kim jesteś, chwila wyglądasz jak ja, czyżbyś był?

GW:Zgadza się, jestem twoim ojciem.

MW:Tato, tak bardzo chciałem cię poznać., tyle chciałem ci powiedzieć

GW:Wiem, nie mamy zbytnio dużo czasu, dlatego powiem to co zawsze chciałem ci powiedzieć. Dobra robota synu, jestem z ciebie dumny.

Wypowiedziane słowa mocno zaskoczyły chłopaka

MW:Nawet nie wiesz ile dla mnie znaczą twoje słowa.

Kio:Nie chciałbym przerywać tej czułej sceny, ale czas ucieka.

MW:Racja.

GW:Powodzenia Miroi. (powiedział znikając)

Kio:Dobra czas przywrócić cię do życia, przygotuj się.

MW:Jasne.

Kioshi przyłożył dłoń do ciała Miroiego, po chwili aureola nad jego głową zniknęła.

Kio:Gotowe.

MW:Jesteś niesamowity Kioshi-sama! Dziękuje za wszystko.

Kio:Dobra dobra, lepiej się pośpiesz bo będzie za późno.

MW:Racja, do zobaczenia Kioshi-sama.

Miroi opuścił w końcu świat Kioshiego i udał się w kierunku swojego świata.