Warinfinicon: Rozdział 96

Na pole walki w końcu dotarł Miroi, czym mocno zaskoczył swojego sobowtóra.

D:To ty, ale jak? Przecież cię zabiłem.

MW:Ale wróciłem.

Miroi podszedł do swoich przyjaciół, których także mocno zaskoczył.

O:Miroi?

RP:Czy to ty?

MW:Witaj Rikori, Orika.

O:Co ty tutaj robisz, przecież powinieneś być martwy?

MW:Później wam wszystko weźcie to.

O:Co to jest?

MW:To są magiczne fasolki, kiedy je zjecie wasze rany zostaną wyleczone.

Orika oraz Rikori zjedli fasolki od Miroiego, i było tak jak powiedział ich rany zostały wyleczone.

O: Te fasolki rzeczywiście leczą rany.

RP:Niesamowite.

Następnie podał fasolkę Karinie, która ledwo ją połknęła. Zaraz potem otworzyła oczy, pierwsze co zobaczyła to twarz Miroiego.

MW:Całe szczęście jeszcze żyjesz.

KR:Ty dupku, jak śmiesz mnie dotykać! (krzyknęła waląc z liścia)

Cios był tak mocny że Miroi poleciał na kilka metrów dalej.

MW:Auu a to za co? (spytał masując swój policzek)

Dopiero teraz Karina rozpoznała prawdziwego Miroiego, widząc go od razu do niego podbiegła do niego i rzuciła mu się na szyję.

KR:Wybacz, nie poznałam cię. Tak się cieszę że żyjesz. (powiedziała nie mal płacząc)

MW:Już dobrze, nie martw się.

KR:Jak to się stało że wróciłeś?

NW:Później wam opowiem, teraz mam coś ważniejszego do zrobienia. (odparł spoglądając na sobowtóra)

RP:Jesteś pewny że będziesz w stanie go pokonać, on jest zbyt potężny, nawet ja nie dałem rady.

MW:Nie mogę tego być pewny, dopóki nie spróbuje. Czuje że teraz jestem w stanie zrobić o wiele więcej. (odparł spoglądając na swoją zaciśniętą pięść)

KR:Uważaj na siebie.

MW:Jasne! (odparł z uśmiechem i ruszył do swojego sobowtóra)

D:Hehehe, nie sądziłem że dwa razy będę miał okazję zabić ciebie. (powiedział przyjmując postawę bojową)

MW:Tym razem będzie inaczej. (odparł wchodząc w formę Ultra-Wojownika)

WH:”Wreszcie zobaczę na własny oczy, jak bardzo się polepszyłeś.”