Warinfinicon: Rozdział 105

Miroi oraz Wenuri wrócili do Kusanami, widok jaki tam zastali mocno ich zaskoczył, wszyscy ocaleni mieszkańcy wyszli ze schronu i zaczęli wiwatować, chwile później zaczęli do nich podchodzić i podrzucać do góry, widać było że tylko Wenuriemu to się nie podobało

-Świetnie się spisaliście.

-Jesteście niesamowici.

Co róż takie zdania padały z ust mieszkańców, Miroi nie wiedząc co zrobić postanowił się tylko cieszyć z tego. Jak tylko skończyli, Karina natychmiast rzuciła się Miroiemu na szyje, omal go nie przewracając.

MW:Karina?

KR:Tak się ciesze że nic ci nie jest.

MW:To fajnie, ale jestem cały obolały.

KR:Wybacz.

O:Oboje byliście niesamowicie.

RP:Znając ciebię to pewnie po tej całej walce jesteś głodny, lecimy na pizze?

MW:Masz racje, umieram z głodu, chodźmy czym prędzej.

KR:O nie mój drogi, ty teraz idziesz ze mną. (powiedziała chwytając chłopaka za rękę i go ciągnąc)

MW:Ej co ty wyprawiasz, przecież dopiero co skończyłem ciężka walkę.

KR:Zamknij się i chodź ze mną.

Para po chwili dotarła na wzgórze, na którym kiedyś oboje odbyli swój trening.

MW:To miejsce.

KR:Pamiętasz, kiedy zaczęłam trening u Karai-san'a, naszym pierwszym zadaniem było wspięcie się na to wzgórze.

MW:Jasne jak mógłbym zapomnieć.

Para usiadła na krawędzi wzgórza, opartych o siebie.

KR:Jestem taka szczęśliwa że wróciłeś i jesteś tutaj ze mną.

MW:Ja też.