Warinfinicon: Rozdział 31

Kilka dni później Miroi zaczął powoli otwierać oczy.

MW:”Gdzie ja jestem?” (powiedział do siebie, próbując się rozglądać swoim nadal zamglonym wzrokiem)

Kiedy próbował się poruszać, poczuł że coś go powstrzymuje.

MW:”Co jest?”

Po chwili dostrzegł na nogach i na ramionach założone łańcuchy. Zaraz potem do niego podszedł Maruko, na jego widok Miroi wpadł w szał.

MW:To ty!

M:O widzę że jednak się w końcu obudziłeś. Ale nadal jesteś za słaby by się wydostać.

MW:Szlag!

M:Więc póki mamy chwilę dla siebie, pozwól że cię o coś zapytam.

MW:Czego chcesz?

M:Powiedz mi gdzie znajduje się święta woda?

MW:Nie wiem, ale nawet jakbym wiedział to i tak bym ci nie powiedział.

M:Tak, no cóż nie chciałem tego, ale nie pozostawiasz mi wyboru. (powiedział, wyciągając zapałki)

M:Zapytam jeszcze raz, gdzie znajduje się święta woda?

MW:Nic nie wiem.

Maruko zapaloną zapałkę przyłożył do brzucha chłopaka, sekundę później można było słyszeć jego krzyk.

M:I co coś ci się przypomniało?

MW:Możesz mnie torturować ile chcesz, ale i tak nic ci nie powiem.

M:Tak? (odparł znowu przykładając zapałkę do jego brzucha)

MW:Ghyaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhaaaaaaaaaaaaaaaa!

Chłopak miał coraz poważniejsze rany po poparzeniach, jednak nadal nie dawał za wygraną.

M:Muszę przyznać że jesteś twardy, jednak prędzej czy później zaczniesz gadać, lub zginiesz. Nie uwierzę że ty który posiadasz nadludzką siłę, i zwinność nic nie wie o świętej wodzie. Pewnie się jej napiłeś, bo jak inaczej mógłbyś to zdobyć.

Maruko nie przestawał torturować Miroiego, w pewnym momencie z sufitu spadł jakiś dzbanek. Przed upadkiem i rozbicie chwycił go Maruko, po jego minie można stwierdzić że jesteś zadowolony.

M:Tak, nareszcie zdobyłem świętą wodę, teraz świat będzie należał do mnie.

MW:Cholera.

Kiedy Maruko chciał się napić tej wody, ktoś rzucił w niego kamieniem i wybił z jego rąk dzbanek, teraz nie zdążył złapać i dzbanek się rozbił.

M:Nie.....nie to nie możliwe, byłem tak blisko, tak blisko zawładnięcia nad światem. Kto to zrobił?!

Po chwili Maruko jak i Miroi spostrzegli na oko 13-letnią blondynkę.

M:TY MAŁA DZIWKO, ZAPŁACISZ MI NA TO!

MW:Orika, co ty tutaj robisz, uciekaj!

Blondynka próbowała uciec, lecz nie zdążyła, gdyż sekundę później pojawił się przy niej Maruko, po czym mocnym chwytem przyłożył ją do ziemi i zaczął zdzierać z niej ubrania, dziewczyna płakała i krzyczała z przerażenia.

MW:Przestań Maruko!

Ten widok wkurzył mocno Miroiego, jego ciało otoczyła fioletowa aura, mięśnie się powiększyły, źrenice zniknęły a włosy zaczęły falować, energia była tak mocna, że chłopak uwolnił się z kajdan.

M:T...to niemożliwe.